غذاها و محصولات محلی

غذاهای محلی

از غذاهای محلی این منطقه می توان به کره حیوانی و کشک تازه با نام شیرژ و رون با نان محلی، سرشیر، پنیر کوزه، ماست تازه با نان مخصوص حاوی گیاه گلرنگ(کولیره)، پنیر خامه ای با سیر کوهی(لورک)، نان روغن مال شده (کولیره چوره)، آش کشک با گوشت غاز، آش کشک با گوشت خرگوش (خرگوش نر)، کوفته، آش دوغ با گیاهان کوهی، دلمه با برگ مو تازه، اسفناج سرخ شده و کنگر اشاره کرد.

محصولات و رسومات محلی

یکی از رسومات زیبای اهالی این تالاب، استقبال از لک لک ها است. مردم، هر ساله با نزدیک شدن به سال نو (روزهای پایانی اسفند ماه) منتظر بازگشت لک لک ها به تالاب خود هستند. با اینکه لک لک ها از گونه ی وحشی و گوشتخوار به حساب می آیند اما با مردم تالاب سولدوز به نوعی از همزیستی مسالمت آمیز رسیده اند. مردم این منطقه با استناد به سنت و روایاتی از شرع به آنها رسیده، دام و طیور خود را ذبح می کنند. در این حین و در هنگام ذبح طیور، ضایعات و قسمت های غیر مصرفی آن را به لک لک ها هدیه می دهند. آنها با لحجه و زبان محلی، لک لک ها را صدا می زنند و میگویند «حاجی بیا بردار». همین کار باعث شده تا لک لک ها در طول مدتی که در این تالاب هستند کوچک ترین آسیبی به مرغ ها و جوجه های آنها نمی رسانند و این امر موجب شده که مردم، بیشتر هوای آنها را داشته باشند. لک لک ها هر ساله روی تیرهای برق لانه سازی کرده و در همان جا زادآوری می کنند. همزیستی مردم و لک لک ها تا حدی است که حتی مشاهده شده برای اینکه نور چراغ تیرها برق در شب آنها را اذیت نکند مردم محلی اقدام به خاموش کردن و یا جابجایی چراغ ها کرده اند. نکته جالب توجه دیگری که در این تالاب وجود دارد این است که برخی از مردم محلی شکارچی هستند و از این طریق امرار معاش می کنند با این حال شکارچیان، گونه های در معرض خطر انقراض از جمله اردک سرسفید، غاز پیشانی سفید کوچک و اردک مرمری را خوب می شناسند و از شکار آنها امتناع می کنند. حتی در زمان تخم گذاری و زادآوری پرندگان، شکار را قطع کرده و کاملا به اصول شکار معتقدند. .