آموزش

آموزش

کنوانسیون سازمان ملل متحد با عنوان «محیط زیست انسانی و توسعه» که درسال ۱۹۷۲ در استکهلم سوئد تشکیل شد، اولین تلاش جمعی بود که مسائل و بحران های زیست محیطی را به چالش خواند و نگرانی گسترده جهان را با شرکت ۱۱۳ کشور متبلور کرد و بر نقش آموزش و آگاه کردن مردم و شناساندن مسائل زیست محیطی به آنان تاکید نمود. پس از آن در کنوانسیون های مختلف بر اهمیت این موضوع تاکید شده که مدل های توسعه ای سنتی و مصرف اسراف آمیز منابع و اندیشه های سنتی که در آن رشد اقتصادی تنها در شاخص های کمی و بی تفاوت نسبت به حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی محدود می شد دیگر نمی توانست پاسخگوی نیازهای جاری و آینده جهان باشد. از آنجا که در فرآیند توسعه پایدار، آموزش محیط زیست به عنوان اهرم اساسی در تقویت مشارکت عمومی نقش حیاتی دارد، کنوانسیون ریو بر ضرورت ایجاد و تداوم یک نهضت آموزش با هدف تغییر و رفتار و اصلاح بینش عمومی نسبت به محیط زیست، به عنوان مقدمه عمل برای دستیابی به توسعه پایدار تأکید دارد. بنابراین باید اقدامات وسیعی در خصوص آموزش همه افراد از سنین مدرسه تا دوران بلوغ و بزرگسالی صورت پذیرد.